Потрага
Аутор behappy | 14 ÐÑ, 2011- Утиснућу своју сузу,
јако,
нека се осуши
на крагни кошуљице.
Да не примети дечак из тебе
мој немир.
И почећу да трчим за сунцем
којe ме
тамо негде чека.
Ја сам своју слободу поклонила некоме.
Некоме ко ме воли.
И тако се,
бар на неко време,
одрекла свог испуњења.
Где сам ја?
Коме ћу припасти?
И ко је крив,
када се све у погрешно време деси.
Када ме се сви прекасно сете.
Тамо, иза облака,
стоји зрно мојих осмеха.
Да заборавимо на све,
па изнова да кренемо.
Шта кажеш на то?
Судбина нам пресеца путеве,
свако ће својим,
знам.
(фотографија - М.С. Брашов "Залазак сунца" или "Вера"...)
Читавог живота путеви иду до раскршћа и од раскршћа, а само неки до - ушћа. Љубим!:)
Аутор pricalica 14 ÐÑ 2011, 06:13